Jeanneke-Pis werd in 1985 ontworpen door wijlen Denis Adrien Debouvrie. Die was toen eigenaar van enkele gebouwen in de Getrouwheidsgang, midden in het Ilot Sacré, in het historische centrum van Brussel. Omdat hij mensen wilde terughalen naar deze doodlopende steeg die niet veel te bieden had, kwam hij op het idee om er een fonteinbeeld te zetten. Het werd een bronzen beeldje van ongeveer 50 cm hoog, in de vorm van een ‘plassend’ meisje, de vrouwelijke tegenhanger van het beroemde Manneken-Pis. Denis A. Debouvrie zou zich hebben laten inspireren door zijn zus Jenny, die een paar jaar jonger was en met wie hij een hechte band had tijdens hun jeugd in Oost-Vlaanderen in de jaren veertig.
Denis A. Debouvrie wilde ook de gelijkheid tussen mannen en vrouwen herstellen door de zus van Manneken-Pis boven de doopvont te houden.
De Getrouwheidsgang
Hij gaf een beeldhouwster de opdracht om het beeld te maken naar zijn ontwerp. Het enige exemplaar van Jeanneke-Pis staat boven een waterbekken, in een nis in een gevel aan het einde van de Getrouwheidsgang, op nummer tien om precies te zijn.
In juni 1987 vonden verschillende inhuldigingsevenementen plaats. De eerste onthulling met de toenmalige burgemeester van de stad Brussel en de voorzitter van de vrienden van Manneken-Pis, getuigt ontegensprekelijk van de goede verstandhouding die er heerste en van het positieve onthaal dat Jeanneke-Pis te beurt viel. De tweede inhuldiging deed meer stof opwaaien: ze vond plaats in aanwezigheid van Cicciolina. Deze Italiaanse politica was dat jaar tot parlementslid verkozen in haar thuisland, maar was ook een pornoactrice met de vrolijke gewoonte om haar borsten te tonen tijdens haar verschijningen, wat een flinke dosis toepasselijke lichtvoetigheid en naturel toevoegde aan het evenement.
Jeanneke-Pis beschermt de geliefden
Een fonteinbeeld laat voorbijgangers nooit onverschillig, en al snel vulde het waterbekken voor het beeld zich met munten die er door voorbijgangers werden ingegooid. Met dat geld werd het mogelijk om hetzelfde jaar nog de vzw Horizon-Espoir op te richten. Die vereniging zorgt ervoor dat de door Jeanneke verzamelde munten geschonken worden aan het onderzoek naar een behandeling tegen aids, een ziekte die in 1981 opdook en waarvoor er nog geen doeltreffende remedie bestond in de tijd dat de vrouwelijke mascotte van Brussel haar plasje begon te doen. Bovendien kregen de patiënten af te rekenen met een zware stigmatisering.
Bij een standbeeld hoort in het algemeen een legende: die van Jeanneke-Pis belooft trouw aan geliefden die een munt gooien. Zo worden legendes geboren: verhalen uit het verleden die uit hun verband werden gehaald en waarover we nooit de hele waarheid meer kunnen achterhalen.
Kom maar eens kijken
In 2003 trok de Getrouwheidsgang de aandacht van ondernemers die er het ‘Delirium Café’ oprichtten. Dat werd al snel internationaal bekend vanwege de omvang van zijn bierkaart. Andere etablissementen doken er op, wat uiteindelijk leidde tot de verwezenlijking van de visie van Denis A. Debouvrie op de steeg: uitgroeien tot een niet te missen plek in het centrum van Brussel, een straat van dorst en vreugde, met aan het einde een ondeugend, mooi, klein meisje in brons.
Geleidelijk groeide de bekendheid van Jeanneke-Pis en vandaag is ze dan ook een must-see voor iedereen die Brussel bezoekt.
Een klein meisje dat zich engageert
Denis A. Debouvrie stierf in december 2008 en kon helaas niet lang genieten van het succes van zijn werk. Na het verlies van haar geestelijke vader werd Jeanneke-Pis wees, maar gelukkig niet voor lang.
Sinds de dood van de bedenker worden de centen uit het bekken van de fontein nog steeds doorgestort aan verschillende fondsen en verenigingen, waaronder de FNRS en UNICEF.
De twee neven van Denis A. Debouvrie, de ‘symbolische kozijns’ van Jeanneke, schrijven nu het vervolg van haar verhaal en vertellen verder over dit kleine beeld dat groot is geworden en vandaag symbool staat voor de kasseien en het gefluister van haar hoofdstad.